| | Urbana područja, po definiciji, većim delom su prostori gde preovlađuju nepropusne površine, kao što su ulice, trotoari i parkinzi. Ove površine možemo definisati kao fizičku barijeru za prolazak vode, odnosno nemogućnost infiltriranja u tlo, a sa sve većom urbanizacijom, povećava se i procenat „zapečaćenih”, nepropusnih površina. Voda koja teče ulicama, trotoarima i parkinzima nakon kiša jakog intenziteta, za sobom, najčešće, nosi i mnoge potencijalno opasne hemikalije i druge štetne materije, koja se zatim prenosi kroz kanalizacione sisteme i na kraju ispušta u reke, jezera i mora. Voda koja nastaje nakon jakih kiša, predstavlja stalni izvor zagađenja. Na brzinu oticaja vode nastale nakon padavina utiču mnogi faktori, kao što su: vrsta zemljišta, vodopropusnost, pad, poprečni presek i hrapavost završnog sloja na zastorima, klimatski faktori (isparavanje, transpiracija), biljni pokrivač itd. Propusni materijali široko su primenjeni kao deo integralnog, multidisciplinarnog pristupa upravljanja kišnim oticajem, vodo-senzitivnog urbanog dizajna (WSUD) i razvoja sa niskim uticajem (LID). Ulice i parkinzi, procentualno najviše zastupljene nepropusne površine u Novom Sadu, za vreme padavina jakog intenziteta često zadržavaju vodu i tada su nefunkcionalni. Kao jedan od elemenata održivog graditeljstva tj. ekomaterijala, propusne površine mogu se primeniti u urbanim delovima Novog Sada kao zastor za: pešačke staze, trotoare, kolske prilaze, parkinge i kolovoze, odnosno za delove grada sa saobraćajem nižeg intenziteta. U radu će biti prezentovan problem zadržavanja vode na pojedinim lokacijama u Novom Sadu za vreme jakih kiša i mogućnost primene različitih propusnih materijala, kao prakse razvoja sa niskim uticajem, u cilju umanjenja negativnog uticaja urbanizacije. |
