| | Uspostavljanje balansa između postojeće i planirane urbane matrice,
odnosno istorijske i savremene arhitekture, u procesima intenzivne
urbanizacije i agresivne stambene izgradnje, karakterističnim za period
tranzicije u Srbiji, predstavlja veliki izazov. Bez integrativnog pristupa u
planerskoj, urbanističkoj i konzervatorskoj praksi kontinuitet prostornih,
istorijskih, društvenih i kulturnih vrednosti je neodrživ. Nezaštićena
istorijska urbana jezgra predstavljaju najugroženiju kategoriju, prvenstveno
zbog atraktivnosti lokacija na kojima se nalaze. Svest o vrednostima i
potencijalima postojećeg graditeljskog fonda, kao i o mogućnostima prenamene
pojedinih objekata, veoma često ne postoji. Shodno tome, gubeći deo urbanog
nasleđa, pre nego što je i valorizovano, suočeni smo sa nepovratnim gubitkom
duha mesta.
Almaški kraj, jedan od najstarijih delova Novog Sada, danas je
multifunkcionalna urbana celina koju čine tradicionalne paorske kuće,
gradske stambene kuće iz 19. veka, stare zanatske radionice i fabrike. Iako je
originalna nepravilna urbana matrica relativno dobro očuvana do danas, usled
postepenog nestanka starog graditeljskog fonda tokom tranzicionog perioda,
Almaški kraj postepeno menja svoj identitet i karakter.
Preispitivanjem principa integrativne zaštite, u radu se teži formulisanju
metodološkog okvira za multidisciplinarni pristup u rešavanju planerskih i
konzervatorskih pitanja u procesu urbane obnove istorijskih jezgara.
Integrativni pristup treba povezati kulturne, društvene i ekonomske
komponente u cilju očuvanja najvrednijeg materijalnog i nematerijalnog nasleđa,
ali i omogućavanja održivog prostornog i društvenog razvoja istorijske
celine. |
